Eeuwigheidszondag

Zondag 25 november 2018
Eeuwigheidzondag, de laatste zondag van het kerkelijk jaar. Het is de zondag waarop in onze kerk in het midden van de gemeente en familie de namen worden genoemd van hen die van ons heengingen in het jaar dat achter ons ligt.

Negen personen zijn dit jaar van ons heengegaan.

Wij noemden hun namen en staken kaarsen aan om hen te gedenken. Nabestaanden en gemeenteleden konden een kaarsje aansteken aan de paaskaars, omdat we mogen geloven dat de dood niet het laatste woord heeft. De Paaskaars is het symbool van de overwinning van het leven over de dood door Jezus Christus.

​Aan de dienst werd muzikaal meegewerkt door de Cantorij onder leiding van Bert Rootmensen en dominee Jolien van Zelderen ging voor. Zij gebruikte een Psalmberijming van Nijhoff uit 1973 in haar preek over Psalm 23.

“Zelfs door een dal van diepe duisternissen waar ik het licht der levenden moet missen, vrees ik geen kwaad, want Gij zijt aan mijn zijde met stok en staf, tot troost en tot geleide.”

God blijft ons nabij, waar we ook gaan. Daarom hoeven we niet bang te zijn, maar mogen we troost vinden bij Hem. En dus zongen we: “Ik wist: zolang als Hij er bij was, was ik niet bang, als Hij maar bij mij was, aan de overkant, in het beloofde land, waar je drinken kon, zo van de bron.”



In onze harten wonen mensen
Die daar helemaal thuis zijn 
En die daar blijven wonen
Ook als ze er niet meer zijn

Gedicht uitgesproken in de dienst:
Als jouw naam klinkt
Zie ik even
Hoe je liep en wat je zei,
Wat er altijd is gebleven
Van jouw leven diep in mij
 
Als jouw naam klinkt
Stroomt er water
Uit mijn ogen, door mijn ziel
Onze dromen, plan voor later,
Tijd die in het water viel
 
Nu jouw naam klinkt
Komt tot leven
Hoe je mij hebt meegemaakt,
Mee geschapen, weggegeven
Mijn bestaan hebt aangeraakt
 
Nu jouw naam klinkt
wacht ik onder
Onze levens eens een hand
Ook al voelt nu alles zonder,
God brengt ons weer in verband