17 november 2016
Afgelopen vrijdag was er weer een avond Toppers van Geloven voor de jongeren van 17 jaar en ouder. De avond begon zoals altijd met een maaltijd en ondertussen kon er lekker bijgepraat worden over school, studie, werk en andere activiteiten.   

Daarna gingen we met elkaar in gesprek over het thema: Onrecht. Vecht ertegen!

Er is zoveel onrecht. Bedrogen, bedonderd of bestolen worden. Geen eerlijke kans krijgen. Gooien met taarten, terwijl anderen slechts een biscuitje hebben. Wie doet er wat aan? Wie bestraft de uitbuiters, de pestkoppen, de vervuilers en de mensensmokkelaars? Wie zet dingen recht? Wat ligt er op jouw bordje?

We lazen met elkaar uit de Bijbel over onrecht en recht. ‘De Heer is een God van recht’, lezen we in Jesaja 30:18. Niet alleen hier, maar door de hele Bijbel heen maakt God zich bekend als rechtvaardige en liefdevolle Schepper en Vader. Het is dan ook geen toeval dat er in de Bijbel veel te ontdekken valt over hoe je als gelovige, als kind van deze God, een plek mag innemen tegenover onrecht. Jezus Christus laat hierin een voorbeeld zien.

We lazen een bijbelgedeelte waarin duidelijk wordt hoe God tegenover onrecht staat. Micha 6:6-8 ‘Wat kan ik de HEER aanbieden, waarmee hulde brengen aan de verheven God? Moet ik hem tegemoet treden met brandoffers, zou hij eenjarige stieren aanvaarden? Kan ik hem gunstig stemmen met duizenden rammen, met olie, stromend in tienduizend beken? Moet ik mijn oudste kind geven voor wat ik heb misdaan, de vrucht van mijn schoot voor mijn zondig leven?’
Er is jou, mens, gezegd wat goed is, je weet wat de HEER van je wil: Niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten en nederig de weg te gaan van je God.

Maar hoe doe je dat in deze tijd. Hoe doe je dat op school, in je gezin, op straat, in je vriendengroep, tijdens het uitgaan? Dat mogen we laten zien in kleine dingen. Het hoeft niet meteen met grote acties.

Als we het voorbeeld van Jezus willen volgen dan wil je eigenlijk niet anders dan het goede nastreven en dat laat je bijvoorbeeld zien door:
* Niemand uit te sluiten. Stap op iemand af die geen aansluiting heeft bij de groep.
* Doe niet mee aan roddelen. En als anderen het doen, probeer het te stoppen.
* Probeer te vergeven en geen kwaad met kwaad te vergelden.

​Aan het einde van de avond luisterden we naar het lied:
God of the moon and stars van Kees Kraayenoord:
https://www.youtube.com/watch?v=zerlT8FA7kc en staken een kaarsje aan voor de dingen die ons persoonlijk raken.

Na een kop thee met wat lekkers besloten we deze mooie avond. 
Hartelijke groeten van
Henk en Jeannette Snijder

Zondag 27 november 2016
1e advent
De ouderling van dienst Rieneke Bak heet iedereen welkom en geeft uitleg over de prachtige bloemschikking.

​De eerste kaars wordt aangestoken en het gedicht van 1e advent gelezen door Emma en Isa:
Jesaja spreekt het woord van God, het klinkt haast als een bede:
“Maak van je speer en van je zwaard gereedschap om te bouwen.
Dan breekt het Rijk aan van de Heer op wie je kunt vertrouwen.”
Ik steek het eerste kaarsje aan: het lichtje van vrede.
Jesaja, Johannes, Jakobus en Jozef zij maken het mee en vertellen het mij.
Vier J’s die samen de vijfde verwachten en de zesde J ben JIJ!

Het project van de kindernevendienst heet: Maak het mee”. Elke zondag komt er een stuk aan de ster. Lector Jacco Baaleman leest erover uit Jesaja 2: 1-5. Er komt een dag waarop alles anders wordt. Dan zal de tempel stevig staan, bovenop de hoogste berg.

We zingen over die toekomst:
Van de vrede blijf je dromen, van een wereld in het groen.
Waar verdriet niet meer kan komen, waar geen mens je kwaad zal doen.
Niemand bang meer en alleen, zon en warmte om je heen.
Samen zullen we weer leren van de vrede hoe dat moet,
Hoe je onrecht om kunt keren tot iets heels en tot iets goeds.
Zodat alles anders wordt, dichter bij de droom van God.
 
Van raketten en van zwaarden maken wij gewoon een ploeg
en wij zaaien op de aarde graan voor allen, brood genoeg.
Liefde huist in elke straat, niemand wordt er meer soldaat.
 
Van de vrede blijf je dromen, je zult zien soms hier en daar,
Hoe er steeds meer mensen komen die niet vechten met elkaar.
Die de wegen gaan van God tot de aarde hemel wordt.

Dominee Blaauw heeft het over Luther met zijn stellingen. Al 500 jaar zijn er inmiddels voorbij en wat zegt het ons? Het verhaal van de geboorte is nog veel ouder en zegt dat ons nog wat? Is het geloof geen sleur geworden? Krijgen we te veel informatie binnen, zodat we het niet meer kunnen verwerken? Het ging in Jesaja om oorlog. Ook wij kennen oorlog. Meestal ver weg, waar we niet veel mee kunnen. Maar ook de oorlog in jezelf is er. De oorlog uit jezelf halen, hoe doe je dat? Hoe ga je met anderen om, hoe behandel je andere mensen. Advent is een weg naar kerst. Met Advent wordt op onze deur geklopt en wij hoeven alleen maar open te doen. Kerst is het feest van Vrede. Daar mogen we naar toeleven. Hoe doet jij dat?

​In de kindernevendienst is de duif ingekleurd uit het filmpje. In het filmpje gaat het ook over, hoe ga je met anderen om, hoe behandel je elkaar? De duif zal elke week ergens anders heen vliegen om te laten zien hoe het in de wereld anders kan!

20 november 2016
Eeuwigheidszondag
Deze zondag is de zanggroep Echo bij ons. Zij beginnen deze dienst met: Ik zal altijd aan je denken”. We denken met elkaar in deze dienst speciaal aan de mensen die afgelopen jaar overleden zijn.

De bloemschikking is indrukwekkend. In de spiegel zien we de glans van de herinnering.

In het gesprek met de kinderen heeft dominee van Zelderen het over de kleur wit, die vandaag te zien is op de tafel. De kleur van het licht. De kleur van dopen, trouw en mensen gedenken. We mogen een kaars aansteken en aan iemand denken. Licht is verbinding. Een kaars aansteken is aan een mens denken. We geven de vlam van het licht door. Ook mag het licht mee naar de kindernevendienst.

We zingen:
Liefde is blij zijn, een arm om je heen.
Liefde is leven, je ademt weer op.
Liefde is geven, is leven met God.

In de preek noemt dominee van Zelderen deze zondag eeuwigheidszondag en niet de laatste zondag van het kerkelijk jaar. Eeuwigheid een heel mooi woord. Eeuwig- oneindig. Eeuwig kan heel lang duren als je gevangen zit.  Maar eeuwig is ook een tijdsaanduiding van God. God is de wachter van de tijd.

Je weet bij eeuwigheid niet hoe lang iets duurt. Soms kan het een zegen zijn om je eraan over te geven. Je mag je richten op het nu. Als iemand om je heen wegvalt neemt die een stukje van je tijd mee. 

​Rouwen vraagt tijd, vraagt los leren laten, verdriet, angst, boosheid.  In die kwetsbare tijd is God ook soms even onbereikbaar. Hij is geen burcht, waar je dan op kunt bouwen, maar een wachter op de burcht. Een wachter die geduld heeft. Hij is er. “Ik ben”, noemt hij zichzelf. In liefde blijven wij verbonden.

De kinderen van de kindernevendienst hebben lichtjes gemaakt. Er zit een kaartje bij. Er staat op:
Je bent een parel, bijzonder, een wonder.
Een parel in Gods hand.

​Dominee van Zelderen leest een gedicht van Sytze de Vries:
Ga maar gerust, want Ik zal met je meegaan.
Ik ben je baken, ook in diepe nacht.
Ik ben de stem, die steeds in jou zal opstaan.
Ik ben de hand die op jouw vriendschap wacht.
Ik ben het licht dat voor je voeten uitgaat.
Ik ben de wind waardoor je ademhaalt.

De namen worden genoemd van degenen die dit afgelopen jaar zijn overleden en voor hen worden kaarsen aangestoken. Licht is verbinding. We mogen ons met hen die ons zijn voorgegaan verbonden voelen. Echo zingt een prachtig Onze Vader. Na afloop van de dienst zingen ze nog: Woord voor woord.

​Met prachtig gezang verlaten we de kerk.

16 november 2016
Seniorenmiddag in het Trefpunt
Deze middag was georganiseerd door de wijkteams voor de 70+ leden van de gemeente. De opkomst met 72 mensen was bijzonder goed. Om 3 uur werden we welkom geheten door Coby Timmerman. Na het zingen van lied 978 “Aan U behoort o Heer der Heren”, begeleid op de piano door Jolande Blom, ging Coby ons voor in gebed.

Margreet Kruk heeft ons aan de hand van 9 punten verteld over haar voettocht naar Santiago de Compostela in het voorjaar van 2014. Van jongs af aan speelde ze al met de gedachte dat ze “deze weg”, de zogenaamde Camino, eens wilde ondernemen. Na een grondige voorbereiding van informatie inwinnen en cursus Spaans, was het zo ver. Op 12 april nam ze afscheid van vrienden en familie.

Ze begon de reis vanaf de voet van de Pyreneeën. De zware klim viel niet mee en ze deed er 12 i p v 8 uur over. Zo trok ze verder in haar eigen tempo van pleisterplaats naar pleisterplaats, of te wel, van stempelpost naar stempelpost. Deed bijzondere ervaringen op, zoals het slapen in een zaal met 120 personen. De gedachten aan thuis en werk raakten wandelend steeds verder op de achtergrond.
Afstand relativeert, je hoofd wordt leger, je kijkt als het ware op afstand naar de levensweg, die achter je ligt. Gebeurtenissen van vroeger, mooie en verdrietige dingen, komen naar boven. Door de overweldigend mooie natuur voelde zij een verbondenheid met het Goddelijke.

Ze maakte kennis met mensen van over de hele wereld. Diepgaande gesprekken werkten heel verrijkend. Dan volgt tenslotte het eindpunt. Geen juichstemming in ieder geval. Ze bezoekt in Santiago tot 2 keer toe de mis en mocht “het Compostolaat “of te wel getuigschrift in ontvangst nemen.

28 mei vertrok ze weer naar huis, blij de familie en vrienden weer te zien. Ze moet wennen aan het ritme van alledag. Ze laat foto’s zien, die ze onderweg gemaakt heeft.

Nico van den Hout leest:
Wandelen…
in de natuur met beide benen stevig op de grond
in gezelschap van een ander, in het teken van de Ander
Wandelen…met open ogen, met open oren, met een ontvankelijk hart
Wandelen…is vertragen, is vereenvoudigen, is verdichten van ervaringen
Wandelen…is loslaten, is verstillen, is vertrouwen
Wandelen…leidt op een natuurlijke wijze tot verwondering en dankbaarheid leidt tot het besef van verbondenheid met alle schepselen en de Schepper leidt tot het activeren van jouw verbeelding
Wandelen…is de haast uit je hoofd halen, is het natuurlijke tempo van de ziel volgen is open komen voor wat er zich in het hier en nu aandient … en als het ons gegeven wordt onderweg misschien iets van de Ander ervaren Een wens voor jou in drie dimensies:
Vrede met wat was vreugde met wat is, alle goeds voor de toekomst.
 

​Onder het genot van een hapje en een drankje wordt er nog gezellig nagepraat. We zien terug op een geslaagd samenzijn, mede dankzij de diverse medewerkers, die onze lof en waardering verdienen. Bedankt voor jullie inzet!
Namens alle 70-plussers, Ada Hassefras.

​Zondag 13 november 2016
Ionaviering
Iona is een klein eiland aan de westkust van Schotland. De monnik Columba bouwde er met 12 volgelingen een klooster. Iona is nu een plek waar pelgrims van over de hele wereld samenkomen. Ze gebruiken een liturgie dichtbij het gewone leven. Vrolijke liederen en teksten in gewone taal. Bij de Ionaviering is veel aandacht voor de wonderen van de kwetsbare natuur, maar ook voor de noden van de mens.

De dienst begint met stilte. Esther de Geus heet ons welkom. In deze dienst zingen we samen met  de Iona gelegenheidscantorij. De muzikale begeleiding door Jan van der Kamp, Bert Rootmensen, Simone Glas en Coby Timmerman.
 
In de stilte kunnen we onze fouten zien en realiseren we ons hoe kwetsbaar we zijn. We dragen verantwoordelijkheid voor dingen die om ons heen gebeuren en hebben daar soms ook zorgen over.

“Waar zorgt U/jij voor?” vraagt Esther aan ons in de kerk. Om mijn moeder, om alles wat buiten nodig is, ik zorg voor mijn hamster, voor mijzelf en voor de mensen om mij heen…. Soms is zorgen best zwaar. God helpt je om je zorgen te dragen.

Joke Klamer heeft een meditatie van Hetty Lalleman uit Londen uitgekozen naar aanleiding van psalm 139.
Heer, onze Heer, hoe machtig is uw naam op heel deze aarde.
Deze tekst past op een poster van prachtig besneeuwde bergen of onstuimige rivieren. Deze psalm gaat over kwetsbare mensen, kinderen en baby’s, maar ook over vijanden en mensen, die op wraak uit zijn. De psalm gaat dus ook over de realiteit van ons leven en zet ons met beide benen op de grond. God heeft ons die plaats gegeven en dat geeft een grote verantwoordelijkheid. Maar we mogen een lied zingen over de schepping: een loflied dat begint en eindigt met God.

Eén van de liederen die gezongen wordt is lied 21 van Iona:
O, waar wil je heen gaan? En kan ik je volgen?
En wat is de missie waar jij je voor geeft?
En wat inspireert je? Wat drijft je, wat sterkt je?
En wat is de droom toch, die jouw liefde heeft?

6 november 2016
Jeugddienst
Deze dienst is voorbereid door Rock Solid en hun leiding Arjan Rademaker en Peter Huibers. Aan de dienst werkt de muziekband en Cor Docter mee. We worden welkom geheten door Wilma Glas.
 
Thema: rituelen
De Paaskaars aansteken is een ritueel, waar we vaak niet bij stilstaan, omdat hij al voor de dienst is aangestoken. Deze keer steekt Evelien Leijen de kaars aan het begin van de dienst aan, zodat we ons bewust zijn van dit ritueel. Handelingen, die je vaak herhaald maken je bewust van de waarde van hetgeen je doet. Rituelen zitten in ons menszijn.

In een filmpje, gemaakt door Rock Solid zien we rituelen, die bij het dagelijks leven horen: Tandenpoetsen, eten klaarmaken, je klaarmaken voor de voetbaltraining….

Ook in de kerk heb je rituelen: de kaars aansteken, een hand geven aan het begin van de dienst, collecteren, dopen, op het orgel spelen, een kaarsje aansteken in de gedenkhoek. Door herhaling word je je er bewuster van.

​Een Hollands ritueel is spelletjes spelen. We doen een spel:
“Ik houd van Holland, maar nu …van de kerk”.
Twee groepen strijden met elkaar om punten.
1 Raden van twee liedjes, die door de muziekgroep door elkaar worden gespeeld.
2 Doorfluisterspel. Iemand hoort een verhaal en moet het doorgeven aan nummer twee enz. Tot de laatste persoon het verhaal moet navertellen.
3 Spellingsspel. Hoe spel je concordantieonderzoek en belijdeniscatechisatie.

Steven Greveling leest Prediker 3, waarin het gaat over tijd. Voor alles wat gebeurt is er een uur, een tijd voor alles wat er is onder de hemel.
 
In welke tijd leven wij? vraagt Jolien in haar overdenking zich af. Er is zelfs al een generatieverschil tussen haar en de jongeren van Rock Solid. Ze hebben het over liken, vloggen en Instagram. Ze willen positieve dingen liken. Maar het leven is niet altijd positief. Ze hebben het heel druk, maar Prediker heeft het over je tijd nemen voor dingen.

Tijd nemen en blijven herhalen. Rituelen zoals Bijbellezen. Jezus nam ook de tijd en gebruikte rituelen. Hij waste de voeten van de discipelen. Hij diende de ander; zo mogen ook wij de ander dienen.

Wilma en Jolien zingen het zegenlied Lied 821:

​Dat de weg naar je toekomt,
dat de wind je steunt in de rug,
dat de zon je gezicht laat stralen,
dat de regen je akker vruchtbaar maakt,
dat God tot op de dag dat we elkaar weer zien je draagt.. in de palm van zijn hand.