Zondag 28 februari 2016.
Vandaag is mevrouw Davelaar uit Den Haag onze voorganger.
Bij het project Stap voor stap staat deze keer het verhaal van de vijgenboom centraal.

De vijgenboom geeft geen vrucht en de eigenaar wil de boom laten omkappen. De wijngaardenier vraagt aan de eigenaar de boom dat jaar nog niet te kappen, maar een kans te geven.
De wijngaardenier helpt de vijgenboom door de grond rond de boom om te spitten en geeft mest.

​Een ander ergens mee helpen, daar gaat het om.
Hoe kun jij een ander helpen?
De kinderen maken er een stripverhaal over.
 
Lector Coby Timmerman leest uit Exodus 6 waarin God de Israëlieten bevrijdt uit de slavernij. Hij vergeeft ons onze schulden en wij mogen onze schuldenaars vergeven.
 
In de preek gaat het over: Wat verwacht Jezus van ons?
Wij moeten tot inkeer komen,anders gaan denken en doen.
Op een andere manier naar anderen kijken. En ook naar jezelf! Stappen zetten, net als bij het project van de kinderen. In het verhaal is God de wijngaardenier. Wij zijn de boom. God zet de eerste stap en wij mogen volgen.

​Stappen zetten in de goede richting.
Op weg naar Pasen!
​

In het kader van "Kavel 114" werden Wytske, Kees, Joke en Carl ontvangen door de familie Brinkman voor een meergangen diner  met voorafjes, waaronder twee muzikale.
De jongste zoon, Olaf, zong solo op schoot van zijn moeder en zoon Joep verzorgde muzikale klanken vanuit zijn Saxofoon. Joke probeerde dat te evenaren, maar dat mislukte.

Hierna mochten we aan tafel waar we overgingen op genoeglijke kout.
Het erg origineel samengesteld diner, waaronder rode ui met tomaat en bruine suiker!, smaakte steeds naar meer. Desalniettemin kwam er een eind aan. Hoewel niet uitgepraat gingen we voldaan naar huis.

De echtparen Ekhart en Klamer.

21-2-2016
2e zondag van de 40 dagentijd 2016

Vandaag gaat Dhr. J de Vries uit Urk voor.

Hij woonde tot zijn 10e jaar in Broek. Na bijna 41 jaar (laatste keer 5 mei middagdienst 1975) gaat Dhr. J de Vries weer een keer voor in de Trefpuntkerk.

Wij vinden het heel gewoon om in de kerk te komen zonder dat iemand ons bij de deur tegenhoudt. In veel andere landen is dat niet vanzelfsprekend. Denk bijvoorbeeld maar aan de vluchtelingen.

Op deze 2e zondag van de veertigdagentijd staan weer de schoenen centraal. Op weg gaan naar Pasen. In het filmpje zien we Mozes en Elia. Twee “grote”   en belangrijke mannen uit de bijbel. Jezus is bij hen op de berg. Hij is nog “groter” en belangrijker voor ons.

In de kindernevendienst gaat het over: Hoe groot ben jij. En wat beteken je voor anderen. Manouk Olie geeft uitleg. Wij zingen het projectlied.

Het thema van dienst is vandaag: Heeft geloven nog wel zin. De lector Aleida Slot leest hierover uit Psalm 73 een psalm van Asaf.

Asaf vraagt zich af waarom mensen flierefluitend door het leven gaan. Ze trekken zich niets aan van de leefregels, die God heeft voorgeschreven. Waarom blijven zij voor ziekte gespaard en moet ik lijden. Ook vluchtelingen van nu worstelen met diezelfde vraag. Asaf vindt rust in de tempel, waar hij Gods aanwezigheid ervaart. Hij komt op adem. Zo mogen wij in de kerk ook op adem komen!

Daar zingen we over:
Hier klinkt een oud en nieuw verhaal
dat ons de weg naar Pasen wijst
God spreekt zijn woord in onze taal
Hij neemt de mensen mee op reis.

Zondag 14 februari 2015
1e zondag van de 40 dagentijd

Schoenen aan om met hem op weg te gaan
die ons voorgaat naar de ander; ons voorgaat naar leven
Zijn weg van de liefde blijkt zwaar
Biddend zoekend naar kracht waar anderen slapen
God blijf waken, wees houvast

In de 40 dagentijd jubelen we niet.
Daarom wordt er vandaag een mooi ingetogen gitaarstuk gespeeld door Simone, Tjardo en Luuk.

Bij het project zien we een weg met schoenen, die op weg gaan. Op weg door de woestijn net als Jezus, die door de woestijn ging.

In de kindernevendienst gaan de kinderen ook op weg. Ze nemen een koffer mee, waar spullen ingaan, die ze onderweg tegenkomen. Ook krijgen ze steeds een opdrachtkaart. Deze keer staat er een groot oor op. Het gaat over luisteren en de weg gaan. Onderweg kom je allemaal mensen tegen. Ze geven je raad, je luistert naar ze. Evelien somt het op: je luistert naar je moeder, je vader, God, vriendjes, de juf of meester en nog veel meer mensen. De opdrachtkaarten komen elke week op de Palmpaasstok, zodat die helemaal vol is met Palmpasen.

We zingen met aanwijzingen van Wilma in canon: Zoek eerst het koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid.

Dominee Venema vertelt over de Thora. Het belangrijkste boek voor de joden. Ook voor ons staan daar de belangrijkste levensregels in om op weg te gaan. De weg door de woestijn. Ook Jezus ging Zijn weg door de woestijn en liet zich niet verleiden door de duivel. Hij kende als geen ander de Thora.

Door gerechtigheid, zoals verwoord in de Thora verandert de woestijn in een bloeiende tuin. Wij leven, ook vandaag, midden in de woestijn, maar zien onderweg tekenen van hoop.
​
​Bij de bloemschikking zijn die tekenen verbeeld door witte bloeiende tulpen. Wij mogen op weg gaan en onderweg zullen we tekenen van hoop zien!

We zijn weer thuis.

Vervolg:

Zoals we vorige week al schreven zijn we nog een paar dagen op pad geweest op Java. Dinsdag hebben we een dagreis gemaakt naar Sumur. (West Java)
Daar sliepen we in een gastenverblijf van de lokale gids. De volgende twee dagen zijn we met een vissersboot naar het nationale park Ujung Kolun gevaren en sliepen we een nacht in het voormalige buiten verblijf van de president Soekarno. Helaas was het geheel in groot verval geraakt. Verder hebben we nog een prachtige kanotocht gemaakt over een rivier.

Na 3 dagen zijn we teruggekeerd naar Sinar Pelangi. Zaterdagavond zijn we in een ongekende hoosbui terechtgekomen op weg naar de kerk. De mis werd geleid oa door 2 priesters uit Kenia en zij vertelden over hun werk aldaar. Alles in het Engels. Indrukwekkend weer.

Maandag was het Chinees nieuwjaar en had iedereen vrij. We zijn die dag met de kinderen van SP naar een zwembad geweest, (45 km rijden) het was weer een feest. Alles mee: drinken, eten, vloerkleden, gezelschapsspellen etc. We hebben ons erg vermaakt en verbaasd over de zwemkleding van de bezoekers.
Dinsdag was de dag van afscheid nemen, Dirk Jan heeft nog een instructie geschreven voor de tuinmannen en de sjalotten ook nog kunnen verplanten.
Rond 6 uur werden we uitgezwaaid en vertrokken we naar de luchthaven.

Moe maar voldaan landden we woensdag ochtend rond 8 uur op Schiphol. Hopelijk vond u het leuk iets van onze belevenissen te horen en te zien.

​Groetjes Cor, Dirk Jan en Sjoerd.

Het laatste verslag vanuit Bekasi
Terwijl wij dit schrijven moet in Broek op Langedijk de kerkdienst van vorige week (31 januari) nog beginnen, die van ons is al weer een paar uur afgelopen. Deze week werd er een dienst hier op Sinar Pelangie in de kapel gehouden met bewoners uit de omgeving. Na de dienst werd er samen met die bezoekers een maaltijd gehouden, de kinderen verzorgden zang en muziek.

Gistermiddag hebben we de kinderen getrakteerd op een bezoek aan de bioscoop, afgesloten met een etentje bij het Indonesisch restaurant. Rond het eten vermaakten de kleinsten zich uitstekend in het speelparadijs.

Er wordt hier op Sinar Pelangi hard gewerkt aan recycling en compostering. Een aantal medewerkers van de groentetuin en zuster Rosalia hebben hiervoor een meerdaagse cursus gevolgd. Ze produceren nu compost en vloeibare meststoffen die gebruikt worden op de eigen tuin maar ook verkocht worden aan bezoekers, net als de zelf gekweekte kamerplanten en groenten.

Een onverwachte bijkomstigheid van dit composteren: de 4e plaag (Exodus 8 vs. 20-32). Zodra hij in de buurt van de composthoop komt is vooral Sjoerd het slachtoffer.

Je kunt zien dat het hier zeer groeizaam weer is, want de sjalotten die Dirk Jan hier in een plantenbak heeft uitgezaaid kwamen na drie dagen al boven de grond uit.

​Morgen gaan we de laatste hand leggen aan de nieuwe door ons meegebrachte druppelslangen. We gaan alles aansluiten en testdraaien en de medewerkers op de tuin instrueren.

De aannemer staat in de startblokken om te beginnen aan het zwembad, de laatste besprekingen zijn gevoerd en de definitieve tekening is klaar. Het terrein voor het zwembad is vrijgemaakt van de bananenbomen en het gras en onkruid is verwijderd met de bosmaaier. Er wordt nog wat oponthoud veroorzaakt omdat er een oplossing moet worden gezocht voor de afvoer van het regenwater, maar dat is een kwestie van een keus maken tussen twee mogelijkheden.

Zoals bekend hebben we de opbrengst van de collecte van Oudejaarsavond meegekregen om eventueel te besteden aan een nieuwe waterpomp voor de druppelslangen in de tuin.
Er is nu gebleken dat de huidige pomp voldoende capaciteit heeft en nog in prima conditie is. Daarom hebben we besloten het geld te geven voor het uitvoeren van de oplossing van de regenwaterafvoer. Zuster André hoopt / verwacht het zwembad deze zomer in gebruik te kunnen nemen.

Inmiddels hebben we via Nellie en Margreet jullie bestellingen voor de tassen binnengekregen. Overweldigend: zo'n 56 tassen! Het atelier moet overuren maken om  alles voor volgende week dinsdag af te krijgen. Ze gaan hun best er voor doen, daar zijn we van overtuigd.

Omdat we vanaf a.s. dinsdag van een (welverdiende?) vakantie gaan genieten in het natuurreservaat Ujong Kulon, gelegen in het zuidwesten van Java, hebben we dit verslag wat eerder geschreven en is dit ons laatste schrijven. Woensdag 10 februari om half 8 's morgens hopen we weer op Schiphol aan te komen

Een hartelijke groet vanaf Sinar Pelangi,

Dirk Jan, Sjoerd en Cor

Onze 2e week op Java
Het vervolgverslag van Cor Kooy, Dirk Jan Slot en Sjoerd Grunstra, over hun verblijf in Sinar Pelangi.

Samen met zuster André hebben we een bezoek gebracht aan een bij Sinar Pelangi behorende 3-klassige kleuterschool / consultatiebureau ergens in Jakarta. Per maand komen er zo'n 750 jonge kinderen langs voor controle en een voedselprogramma. Ook wordt het centrum maandelijks bezocht door 75 ouderen, ook voor controle o.a. voor diabetes en hartklachten. Het centrum is net zo'n 50 cm opgehoogd in verband met wateroverlast: riolering is hier een onbekend fenomeen.

De kosten voor de kinder- en ouderenprogramma's, maar ook voor de ophoging worden allemaal weer gedragen door de stichting van zuster André. Zeer indrukwekkend allemaal.

Zaterdag kregen we bezoek van een groep mensen uit omringende kerken die allerlei voedsel voor het tehuis kwamen brengen als gift. Daar werd gelijk weer een feestje omheen gebouwd.

Zondag zijn we mee geweest naar de kerk: om 6 uur opstaan, want de dienst begon om 8 uur! Een mooie dienst, we schatten ongeveer 800 bezoekers, het geluid was prima, maar we hebben er niet veel van begrepen, dat zat hem meer in onze kennis van het Indonesisch.

's Middags "katknuppelen" voor de kinderen op het overdekte sportveld bij ons voor de deur van het gastenverblijf. Het dak van de werkplaats vertoonde ernstige gebreken, ingrijpende renovatie bleek direct noodzakelijk. Het is met man en macht voortvarend aangepakt, wel iets meer handwerk dan wij gewend zijn. Het naaiatelier is in verband hiermee tijdelijk verplaats naar een ruimte in het zusterhuis.

De tasjes die ze daar maken kunt u alleen vandaag (zondag de 31e) bestellen bij Margreet en Nellie, wij nemen ze dan mee als we terug komen.

Met de kok hebben we een bezoek gebracht aan de markthallen van Jakarta. Na veel keuren van de koopwaar en onderhandelen reden we met een vrachtwagentje vol weer richting Bekasi.

Vandaag (woensdag) 27 januari kwam mijnheer de Vries van Contained Energie praten over het plaatsen van zonnepanelen op het dak van de sporthal. We kregen uitleg  over de mogelijkheden en zuster André schoot gelijk weer in de "onderhandelmodus", dat is haar wel toevertrouwd.

​Wordt vervolgd……