1e Zondag 40-dagentijd

Cantorij o.l.v. Bert Rootmensen

22 februari 2015
1e zondag van de veertig dagentijd

Vandaag en de hele veertigdagentijd tot aan Pasen hangt kunst in de kerk van de kunstenares Gerda Drop. We beginnen met Bert Rootmensen en de cantorij met het oefenen van een aantal liederen.

Het project met de kinderen heet: Met open handen.

Met open handen laat ik weten
Wie ik ben, wat ik verwacht:
God zal mensen niet vergeten,
Hij geeft open handen kracht.
Om te geven en ontvangen,
Om te delen in verlangen
Dat de toekomst op ons wacht.

De bloemschikking laat de open handen zien.
De lezingen gaan over Noach en de doop en verzoeking van Jezus in de woestijn.

De posters van het 40 dagen project vormen een stripverhaal.
Elke week komt er een nieuwe plaat bij, waardoor steeds meer van het verhaal in beeld wordt gebracht. Het verhaal gaat over Eef, een meisje dat helemaal alleen met de trein naar opa en oma gaat. Op de startplaat van het project van de kindernevendienst zien we vandaag Eef voor het station staan.


Als wij op weg gaan naar Pasen, lijken we een beetje op Eef.
We zijn onderweg, we weten nog niet precies wat we onderweg zullen meemaken. Je kunt op weg gaan naar het feest van het nieuwe leven, het paasfeest. Wie zich er voor open stelt met open handen, krijgt daar al iets van te zien.

De kinderen van de kindernevendienst worden verzocht om op perron 0 te komen. Daar staat ook de oma van Eef. Ze heeft zich vermomd, zodat Eef haar niet herkent. Eef gaat bij oma en opa logeren, maar oma wil stiekem kijken of Eef wel alleen naar oma kan reizen.

De tweede poster laat Eef op het perron zien. Ze houdt haar hand achter haar oor: ze luistert naar wat er gezegd wordt op het perron. In het Bijbelverhaal over Jezus in de woestijn is de vraag naar welke stem Jezus luistert. Jezus gaat de weg die God hem wijst.

In Marcus lezen we over de doop van Jezus en de verzoeking in de woestijn. Een groot contrast. Eerst feest, daarna de woestijn. De woestijn staat voor teleurstelling, strijd en verdriet.

Uitersten liggen ook in ons leven soms dicht bij elkaar, maar wij mogen instappen in de trein op weg naar Pasen.
In vertrouwen de toekomst tegemoet met open handen.